Γράφει ο Μιχάλης Κονιόρδος
«Η ατζέντα σήμερα είναι η λειτουργία του μετρό στον Πειραιά. Επάνω σε αυτήν την εικόνα γίνονται οι συγκρίσεις. Αφήστε τους ανύπαρκτους και τους μουσαμαδένιους να ασχολούνται με τους παιδοβιαστές. Δεν κάνουν πολιτική, αλλά ψυχοθεραπεία. Βγάζουν όλα τα συμπλέγματά τους».
-Τι άλλο θα δουν τα μάτια μας; Τι άλλη προσβολή θα υποστούμε;
- Ποιοι είστε εσείς;
- Οι ανύπαρκτοι.
- Και τι θέλετε;
- Να πάρουμε το μετρό. Ως ανύπαρκτοι έχουμε το δικαίωμα;
- Προφανώς το έχετε. Αλλά θα πρέπει προηγουμένως να κάνετε ψυχοθεραπεία.
- Μα γιατί ;
- Για να βγάλετε προηγουμένως όλα τα συμπλέγματά σας.
- Μα δεν είμαστε κλειστοφοβικοί. Στο μετρό θέλουμε να μπούμε.
- Έ, μπείτε χωρίς τα συμπλέγματά σας
- Και ποια είναι αυτά ;
- Η οργισμένη αντίδρασή σας και η προσπάθεια σας για ανάδειξη του θέματος με την εκδιδόμενη δωδεκάχρονη.
- Δεν είναι «θέμα», μια τραγωδία είναι, ένα νοσηρό περιβάλλον που περιβάλει την κοινωνία ολάκερη
- Ε, καλά μην υπερβάλλετε. Και κυρίως μην κάνετε πολιτική με αφορμή την ανάδειξη του θέματος. Δεν υπάρχουν κομματικά χαρακτηριστικά στην όλη υπόθεση.
- Μη το λέτε, μη το λέτε… Μετά βίας συγκρατούμαι.
- Ως προς τι;
- Ως προς τα κομματικά χαρακτηριστικά αν και αναμφίβολα τέτοιου είδους ελαττωματικοί άνθρωποι υπάρχουν παντού, ιδιαίτερα όταν ασκούν εξουσία. Θέλετε να σας υπενθυμίσω κάποιες τρανταχτές περιπτώσεις από το απώτερο αλλά και το πρόσφατο παρελθόν;
- Σαν ποιες δηλαδή;
- Τον συνεπώνυμό σας, τον σαξοφωνίστα για παράδειγμα.
- Α, καλά αυτός…
- Τι καλά ; Καλάμια (γκριμάτσα οργής)
- Αυτός παραιτήθηκε από το κόμμα. Και να μην παραιτούταν, θα τον διαγράφαμε εμείς. Άλλωστε το έχω δηλώσει ρητά: “Δεν έχει καμία θέση στην ΝΔ ο παιδεραστής Υπουργός”.
- Η παραίτηση ενός παιδεραστή από ένα κόμμα είναι μία πράξη εκτόνωσης της οργής της κοινής γνώμης και εντάσσεται στο «savoir vivre» της συνομοταξίας των πολιτικών, δεν είναι η κάθαρση που επαφίεται στην κρίση της Δικαιοσύνης όπου παραπέμπεται η κάθε ανάλογη υπόθεση. Μη με «δουλεύεις» σε παρακαλώ. Η κοινή γνώμη περιμένει να ακούσει την ποινή που θα επιβληθεί, ακριβώς για να αφουγκρασθεί ότι οι θεσμοί υπερασπίζονται το περί δικαίου αίτημα-αίσθημα της κοινωνίας.
- Ωραία κι εγώ τι θέλεις να κάνω;
- Να σοβαρευτείς βρε σαχλαμάρα. Τι άλλο;
- Γιατί το λες αυτό; Πρόσεξε πως μιλάς σ’ έναν εν ενεργεία Υπουργό!
- Τρυφερά, στο λέω. Πως λένε, οι άλλοι «σύντροφε»; Να κάπως έτσι.
- Πες μου επιτέλους το «δια ταύτα» σου. Τι θέλει να πει ο ποιητής;
- Θα σου εξηγήσω: Όταν εκδικάσθηκε η υπόθεση του σαξοφωνίστα η πρωτοβάθμια απόφαση επέβαλε ποινή φυλάκισης 28 μηνών με αναστολή και χρηματική ποινή 20 χιλιάδων ευρώ.
- Το γνωρίζω. Που θέλεις να καταλήξεις;
- Μην βιάζεσαι. Θα δεις. Όταν εκδικάσθηκε στο Εφετείο η υπόθεση αυτή, καθώς ο χρόνος είχε κυλήσει και η Δικαιοσύνη είχε βραδυπορήσει, η μεγάλη καθυστέρηση στη διερεύνηση της υπόθεσης της ασέλγειας εις βάρος ανήλικων παιδιών οδήγησε στην παραγραφή του αδικήματος και στην παύση τής σε βάρος του ποινικής δίωξης. Στο διάστημα των έξι ετών που μεσολάβησε για να μπει στις ράγες της Δικαιοσύνης η υπόθεση και να φτάσει στο ακροατήριο, με την έναρξη ισχύος του νέου Ποινικού Κώδικα το πλημμέλημα της ασέλγειας ανηλίκου με αμοιβή παραγράφτηκε…
- Και αυτό μου είναι γνωστό. Εσύ που θέλεις να καταλήξεις, «σύντροφε»;
- Την εποχή εκείνη η ίδια αρρωστημένη «πηγή» που ανάρτησε τώρα την εμετική αποστροφή, που εσύ εν ενεργεία Υπουργός αναπαράγεις περί ατζέντας, θριαμβολογούσε και ψευδολογούσε, ισχυριζόμενη τότε πως «…Η απόφαση του Εφετείου να πάψει την δίωξη του….τον δικαιώνει μετά από μία 4ετή περιπέτεια, επιβεβαιώνοντας πως πρόκειται για μια πολιτική δίωξη». Τότε ήταν πολιτική δίωξη, τώρα είναι ανύπαρκτοι και μουσαμαδένιοι που δεν κάνουν πολιτική, αλλά ψυχοθεραπεία και βγάζουν όλα τα συμπλέγματά τους;
- Οπότε; Που το πας; Τι τέλος πάντων θέλεις;
- Κάτι πιο δίκαιο αν μ’ εννοείς, έναν αέρα πιο καθαρό βρε αδελφέ. Πολλά ζητάω;
- Όπως;
- Όπως στο μετρό βρε μπαγάσα, όπως στο μετρό αφού επιμένεις για τις συγκρίσεις.
*Καθηγητής Τμήματος Διοίκησης Τουρισμού στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής
