Το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, που έχει βυθίσει στο πένθος ολόκληρη την Ελλάδα, έχει ταυτόχρονα προκαλέσει αγανάκτηση και οργή για τα αναρίθμητα «γιατί» αυτής της τραγωδίας.
«Γιατί», που δεν εξαντλούνται σε ένα ανθρώπινο λάθος ενός άπειρου σταθμάρχη.
Και μέσα στον κυκεώνα των πληροφοριών για τις ελλείψεις εν έτει 2023 σε σύγχρονο εξοπλισμό και σε προσωπικό των ελληνικών σιδηροδρόμων, μία νέα αποκάλυψη από τα… παλιά έρχεται να ανεβάσει κυριολεκτικώς την πίεση
Η «αμαρτωλή» εξαίρεση
Υπουργική απόφαση του Δεκεμβρίου του 2019, δηλαδή της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ, που φέρει ημερομηνία 27/12/2019 και την υπογραφή τού τότε υφυπουργού Μεταφορών Γιάννη Κεφαλογιάννη, εξαιρεί την ΤΡΑΙΝΟΣΕ – και μάλιστα, για πέντε χρόνια, ως το 2024, όπως και οι δύο προηγούμενες που υπεγράφησαν το 2009 και το 2014 – από το να αποζημιώνει χρηματικά επιβάτες όταν παραβιάζονται βασικά δικαιώματά τους.
Η απόφαση αυτή, ουσιαστικά, αξιοποίησε τη δυνατότητα που δίνει σε κάθε κράτος – μέλος ο ευρωπαϊκός Κανονισμός 1371/2007 για «τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των επιβατών σιδηροδρομικών γραμμών», να χορηγεί εξαιρέσεις επί συγκεκριμένων άρθρων για τις αποζημιώσεις επιβατών για ορισμένο χρονικό διάστημα.
Σύμφωνα με την υπουργική απόφαση, οι εξαιρέσεις αφορούν στα εξής άρθρα του Κανονισμού: Άρθρο 10 Συστήματα ταξιδιωτικών πληροφοριών και κρατήσεων, Άρθρο 13 Προκαταβολές, Άρθρο 15 Ευθύνη για καθυστερήσεις, απώλειες ανταπόκρισης και ακυρώσεις, Άρθρο 16 Επιστροφή χρημάτων και επαναδρομολόγηση, Άρθρο 17 Αποζημίωση κομίστρου, Άρθρο 18 Συνδρομή.
Τι γίνεται «εάν επιβάτης σκοτωθεί ή τραυματιστεί»
Και αν νομίζετε πως η εξαίρεση αυτή αφορά μόνο σε καθυστερήσεις δρομολογίων και άλλα παρεμφερή προβλήματα, κάνετε λάθος.
Γιατί η ΤΡΑΙΝΟΣΕ από το 2019 έχει εξαιρεθεί, για παράδειγμα, από την υποχρέωση που ορίζει ο ευρωπαϊκός κανονισμός ότι ένας επιβάτης, «χωρίς απώλεια του δικαιώματος μεταφοράς, μπορεί να ζητήσει αποζημίωση για καθυστερήσεις από σιδηροδρομική επιχείρηση, εάν αντιμετωπίζει καθυστέρηση για τη διαδρομή από τον τόπο αναχώρησης έως τον τόπο προορισμού» (αρ.17), αλλά ακόμη και από την υποχρέωση σύμφωνα με την οποία «εάν επιβάτης σκοτωθεί ή τραυματιστεί, η σιδηροδρομική επιχείρηση, πρέπει, χωρίς καθυστέρηση και οπωσδήποτε το αργότερο εντός δεκαπέντε ημερών από τον καθορισμό της ταυτότητας του φυσικού προσώπου που δικαιούται αποζημίωσης, να προκαταβάλει τα ποσά που απαιτούνται για την κάλυψη άμεσων οικονομικών αναγκών ανάλογα με την προκληθείσα ζημία» (αρ. 13).
