Εν μέσω αμφιβολιών, ενστάσεων και δηλώσεων αμφισβήτησης του αποτελέσματος από πλευράς της αντιπολίτευσης, που όμως δεν ήταν ακραίες, πορεύεται η Τουρκία προς τον β’ γύρο των προεδρικών και κοινοβουλευτικών εκλογών. Προς το παρόν δεν είναι εύκολο να προδικάσει κανείς με σιγουριά το τελικό αποτέλεσμα, άσχετα αν η αίσθηση είναι ότι θα είναι πιο εύκολο για τον κ. Ερντογάν να επικρατήσει.
Ένα όμως είναι βέβαιο. Πως για κανέναν από τους δυο υποψηφίους δεν θα είναι εύκολα τα πράγματα, αν κερδίσουν. Για τον μεν κ. Ερντογάν διότι θα έχει από τη μια επιβεβαιώσει την εκλογή του αλλά από την άλλη θα είναι αμφισβητούμενος και πληγωμένος πολιτικά και μάλιστα σε μια Τουρκία με προβληματική οικονομία, με αναθεωρητική τη διεθνή της θέση και τη Δημοκρατία της νοσούσα βαριά.
Για τον δε κ. Κιλιντσντάρογλου που αυτή την στιγμή εμφανίζεται ως το αουτσάιντερ, αν εκλεγεί, τα πράγματα θα είναι ακόμα πιο δύσκολα γιατί θα βρεθεί ενώπιον μιας κοινωνίας που είναι πλέον βαθιά ποτισμένη από τον ερντογανισμό. Κι αυτό γιατί ο ερντογανισμός δεν είναι απλώς ένα καθεστώς διακυβέρνησης, είναι και μια ιδεολογία, μια αντίληψη ζωής η οποία είναι αντίθετη με τον κεμαλισμό που αντιπροσωπεύει η αντιπολίτευση. Θα χρειασθεί κατά συνέπεια πολλή προσπάθεια και πολύς χρόνος για να υλοποιήσει το προεκλογικό του πρόγραμμα, αν βέβαια τα καταφέρει να το υλοποιήσει…
Το σίγουρο είναι πάντως ότι τα χθεσινά αποτελέσματα επιβεβαίωσαν ότι η Τουρκία είναι διχασμένη. Υπάρχει η Τουρκία των παραλίων που ψήφισε τον κ. Κιλιντσντάρογλου και υπάρχει και η Τουρκία της Ανατολίας που ψήφισε τον κ. Ερντογάν. Η Τουρκία που κοιτάζει προς τη Δύση τάχθηκε με την αντιπολίτευση ενώ η βαθιά Τουρκία ως σκληρά μουσουλμανική και θρησκευόμενη ψήφισε και πάλι τον Ερντογάν και ό,τι αντιπροσωπεύει το καθεστώς του.
Υπό το φως αυτών εξελίξεων η στάση της Ελλάδας είναι – και σωστά είναι – σταθερή, αποφασιστική και στιβαρή. Γιατί θα ήταν αφέλεια να πιστέψει κανείς ότι η αποκλιμάκωση των προκλήσεων και των απειλών της Τουρκίας αμέσως μετά τους σεισμούς, είναι πραγματική και ότι έχουμε να κάνουμε με αλλαγή στρατηγικής σε βάθος χρόνου.
Αντιθέτως το αναθεωρητικό δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» διατηρεί τις ρίζες του και θα συνεχίσει να αναπτύσσεται ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι στο τιμόνι της Τουρκίας.
Γι αυτό και στις 21 Μαΐου καλούμαστε να ψηφίσουμε και για το ποιος θα είναι ο ηγέτης εκείνος που θα διαχειριστεί τις κρίσιμες γεωπολιτικές προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας, ποιος θα βρεθεί απέναντι στην Τουρκία. Το αποτέλεσμα, συνεπώς, της δικής μας κάλπης θα είναι κι ένα μήνυμα προς την άλλη όχθη. Το αποτέλεσμα πρέπει να αποπνέει σταθερότητα και σιγουριά. Ταυτόχρονα, ωστόσο, να δηλώνει εμφατικά και τη δική μας θέληση, ότι οι Ελληνίδες και οι Έλληνες θέλουν στιβαρό και έμπειρο χέρι στο τιμόνι της Πατρίδας.
